Huilende politici

Politici worden vaak als koud en kil neergezet. Maar ook politici laten wel eens een traantje. Hierbij een lijst met echt huilende politici.

Carla Peijs. Als minister van Verkeer en Waterstaat barstte zij 13 oktober 2005 tijdens een Kamerdebat in tranen uit. De Kamer wilde onbewaakte spoorwegovergangen behouden, zodat daarmee ook wandelpaden behouden kunnen blijven. Ze herinnerde de Tweede Kamer aan een brief die ze van een moeder had gekregen. De vrouw had een kind verloren dat een overweg
overstak, terwijl er een trein aankwam. De brief bracht bij de minister zoveel emoties naar boven dat ze haar betoog staakte en begon te snikken.
Elske ter Veld. Nadat zij in juni 1993 op een persconferentie in Den Haag haar aftreden als PvdA-staatssecretaris van Sociale Zaken had bekend gemaakt, liet zij zich snikkend in de armen van haar partijgenote en vriendin Jeltje van Nieuwenhoven vallen. Ook zij hield haar ogen niet droog bij het troosten van Elske.
Hanja Maij-Weggen. De ex-minister van Verkeer en Waterstaat toen ze in maart 1999 moest verschijnen voor de enquêtecommissie die de Bijlmerramp onderzocht.
Irene Vorrink. Toen de Tweede Kamer het voorstel om het drinkwater te fluorideren van deze PvdA-minister van Volksgezondheid en Milieuhygiëne in het kabinet-Den Uyl verwierp, schreide zij tranen op de regeringstafel. Ze verborg haar natte ogen achter een zonnebril.
Elco Brinkman. Kort na zijn aantreden als minister van WVC in 1982 leverde de jonge christen-democraat in een vraaggesprek met Vrij Nederland harde kritiek op de Tweede Kamer. De Kamer riep hem terstond op het matje en waste hem hardhandig de oren. Dat werd de minister even te veel.
Karin Adelmund. In het Kamerdebat over herkeuringen in de WAO in de afgelopen kabinetsperiode herinnerde het SP-kamerlid Marijnissen dit PvdA-Kamerlid aan haar verleden als vakbondsvrouw, die tegen het WAO-besluit van het vorige kabinet te hoop was gelopen. Hierop raakte zij geëmotioneerd.
Karin Adelmund. Als staatssecretaris van Onderwijs schoot ze november 1999 vol toen de Tweede Kamer bij de behandeling van de onderwijsbegroting maar
bleef benadrukken hoe groot de achterstand van allochtone kinderen was. “Waarom sterkt niemand die kinderen in hun kracht ?”, riep ze met tranen in de ogen uit.
Haya van Someren-Downer. Deze liberale senator raakte in 1976 in tranen na de verwerping van het abortusvoorstel van de Tweede-Kamerleden Roethof, Lamberts (PvdA) en Geurtsen en Veder-Smit (VVD). Hoewel zij zelf tot de acht liberale tegenstemmers behoorde die het voorstel de nekslag gaven, bracht de dramatiek van het moment haar van haar stuk.
Jan Pronk. De door de wol geverfde PvdA-minister voor Ontwikkelingssamenwerking raakte in 1992 tijdens een overleg met de Kamer over zijn bezoek aan Somalië zo geëmotioneerd dat de tranen over zijn wangen vloeiden.
Elco Brinkman. Op de CDA-partijraad in mei 1992 werd scherpe kritiek geleverd op een uitspraak van het Kamerlid Hillen dat vrouwen bij voorkeur achter het aanrecht horen. De CDA-fractieleider nam afstand van deze opstelling door het gedicht van de feministe Joke Smit voor te lezen. ‘Er is een land waar vrouwen willen wonen…’ Hierbij sprongen de tranen hem in de ogen.
Maarten Schakel. Geen tranen van verdriet, maar tranen van woede sprongen er in de ogen van deze mannenbroeder, toen de ARP-fractie in de formatie van 1973 in meerderheid besloot het kabinet-Den Uyl te gedogen. Dit voorval hoort eigenlijk in dit lijstje niet thuis, omdat het achter de schermen gebeurde. Het is echter beschreven in het meeslepende boek ‘Repeterende breuken’ van Joop van Rijswijk over die periode.
Haya van Someren-Downer. Haar partijgenoot Theo Joekes onthulde vier jaar terug dat zij achter de schermen op zijn schouders uithuilde na een publieke aanval van boer Koekoek op het NSB-verleden van het gezin waaruit zij afkomstig was.
Hans Wiegel. In een televisiegesprek met Den Uyl onder leiding van Jaap van Meekeren. Hij kreeg het verwijt dat de overheid de gezinshulp aan jonge weduwnaars zou beperken. Wiegel, wiens vrouw het jaar daarvoor op jonge leeftijd was overleden, raakte door emoties overmand. Hij werd door Den Uyl getroost.